معنی شه شرق - جستجوی لغت در جدول جو

شه شرق

لغت نامه دهخدا

(هَِ شَ)

لقبی بود که شاعران دربار محمود بر وی اطلاق می کردند:
آنکه، همچون بشاه شرق بدوست
از همه خسروان امید جهان.
فرخی.
دستور شاه شرق و بدو ملک شاه شرق
آراسته چو ملک عمر در گه عمر.
فرخی.
، بر دیگر افراد خاندان غزنوی یا سلسله های دیگری که در این نواحی از ایران سلطنت داشته اند نیز این خطاب از جانب نویسندگان و شاعران شده است

لغت نامه دهخدا

شاه مشرق

(هَِ مَ رِ)

کنایه از خورشید خاوری است. (برهان قاطع) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شره شره

(شِرْ رَ شِرْ رَ)

در تداول عامه، پاره پاره (جامه). (یادداشت مؤلف). شرمبه شرمبه. شرنبه شرنبه. لقمه لقمه. تکه تکه. رجوع به شرمبه شود

لغت نامه دهخدا

شرق شرق

(شَ رَ شَ رَ / شَ شَ)

نام آواز زدن سیلی های سخت پیاپی. نام آواز کوفتن در بسختی و پیاپی. (یادداشت مؤلف). رجوع به شرق و شرغ شرغ شود

لغت نامه دهخدا

شه شه

(شَهْ شَهْ)

مخفف شاه شاه که در اصطلاح شطرنج آنرا کش گویند:
گفت شه شه وآن شه کبر آورش
یک به یک شطرنج برزد بر سرش.
مولوی

لغت نامه دهخدا

شهشدق

(شَ هََ دَ)

لغتی است در شهبیدق. (منتهی الارب). شهشدف. (معجم البلدان). رجوع به شهبیدق و شهشدف شود

لغت نامه دهخدا

شق شق

(شِ شِ)

صدایی که از برخورد پا به چیزی ویا از برخورد چیزی خشک به چیزی برخیزد:
از آن سو خش خش مخفی از اینسو شق شق مدفون
شنو این رمز از قاری سوءالت آن جوابت این.
نظام قاری

لغت نامه دهخدا

شهرق

(شَ رَ)

چرخ جولاهه. ج، شهارق. (مهذب الاسماء). ظاهراً معرب چهره است

لغت نامه دهخدا